कारागारमा भिड बढ्नु र विद्यालयहरु मर्ज हुनु राम्रो संकेत होइन

हामीले वर्तमान राजनैतिक परिवेश, नेपाली जनताको जनजीवन र शिक्षालाई नजिकबाट नियालिरहेका संगसंगै हालत कस्तो छ भन्ने पनि जो कोही अनभिज्ञ हुनुहुन्न। विभिन्न खालका वेतिथिहरु मौलाउदै गएका छन् । सामान्य भन्दा समान्य स्थलमा भ्रष्टचारले सिमा नाघेको छ । सरकार यस तर्फ ध्यान दिन जरुरी ठान्दैन किन होला ? भ्रष्ठचार गर्न र भ्रष्टको पक्षपोषण सत्ताबाट बाहिर बस्न सायद कुनै पार्टीका नेता कमि छैनन् होला ।

त्यति मात्र नभएर हरेक उच्च ओहोदामा होस् या सार्वजनीक पदका लागि होस नाताबाद र कृपावादको हावि उत्तिकै छ ।

बारबार प्रश्न गर्न मन लाग्छ के गरिरहेका छन राज्यको बागडोर सम्हाल्न सिंहदरबार पुगेका नेताहरु ? अनि हामी के गरिरहेका छौ ?

युवा पुस्तामा,

आफ्नो नेतृत्वले गरेको हरेक कदम अग्रगामी र अरु राजनितिक दलको नेताले गरेको कामलाई प्रतिगामी भन्नु नै आजको राजनितिक दलका जनवर्गीय संगठनहरु, युवा र विद्यार्थीहरुको एजेण्डा भएको होकि जस्तो महसुस गर्न थालेका छन् आम सर्वसाधारण जनताले।

देशै भरिका अधिकांश विद्यालयहरु मर्च भएका छन भने बाँकी धेरै विद्यालय मर्च हुने प्रकृयामा छन् । कतिपय विद्यालयमा विद्यार्थी भन्दा शिक्षक धेरै भएका समाचारहरु पनि सुनिन्छन् । के अब यसको मतलब जनसंख्या ह्वात्तै घटेको हो त ? हैन हाम्रो मानसिकता के छ भने मास्टर डिग्री सकेर,आयोग पास गरेर आएको शिक्षकले पढाएको सामुदायिक विद्यालय भन्दा एस.इ.ई. पास गरेर आएको निजि बोर्डिङ स्कुलमा पढाउने शिक्षक माथि बिश्वास गर्छौ र देखिएको पनि यहि हो।

म गुणस्तरिय शिक्षाको बिरोधी होइन तर मेरो प्रश्न यो होकि ? हाम्रो नानिबाबुहरुलाई एक कक्षा देखि एस.इ.इ सम्म सामुदायिक बिद्यालयमा पढाउदा त खासै खर्च नहोला तर निजि स्कुलमा नर्सरी देखि एस.इ.ई. सम्म पढाउदा सामान्य खर्च १५ लाख देखि माथी र भिआइपी हरुको छोराछोरीहरुको ७÷८ करोड सम्म खर्च हुन्छ।

अब आफै अनुमान गरौ औषतमा ३, ४ करोड खर्च गरेर एस.इ.ई. पास गराएको नेपाली शिक्षाले हाम्रो नानिबाबुहरु केका लागि योग्य हुन्छन ?
कसरी उत्पादनमा जोडिएला ? के बनाउन सक्षम हुन्छन ? मेरो देशको नेतृत्व गरिरहनुहुने, राज्यको बागडोर सम्हालेर बसेको आदरणीय नेतृत्वहरुलाई मेरो प्रश्न के यहि शिक्षाले हामी आत्मनिर्भर बन्न सक्छौ त ?

निजि स्कुलको नाममा नीतिगत भ्रष्टाचार भैरहेको छ। तिनै तहको सरकारले सामुदायिक विद्यालयहरुबाट गुणस्तरीय शिक्षा कसरी दिन सकिन्छ र निजि स्कुललाई कसरी सर्वसाधारण जनताको छोराछोरीको पहुँचमा पुर्‍याउन सकिन्छ भन्ने कुरामा दिगो नीति बनाउन जरुरी छ ।

केहि स्थानीय तहहरुमा नयाँ नेतृत्वहरुले केही शैक्षिक क्षेत्रको बारेमा महत्त्वपूर्ण निर्णयहरु गर्नुभएको छ त्यसलाई अक्षरस कार्यान्वयन गर्नेक्रममा माथिल्लो निकायबाट कुनै दबाब नदियोस्। किनकी हामी हाम्रो नेतृत्वहरुबाट सकारात्मक अपेक्षा राख्दछौ ताकी निकट भबिष्यमा हाइ प्रोफाइलको नेताहरु जेलमा नदेखियोस, निजि स्वार्थको लागि नेपाली जनताको भबवष्य संग खेलबाढ नगरियोस्।

राज्यले आस गरेको युवाहरु भ्रष्ट नेताहरुको पछि लागेर सर्वसाधारण जनताको पेटमा लात हान्ने कम नगरौं । साना देखि भिआइपी अपराधीहरु थुन्ने जेल बनाउने खर्चले राम्रो पक्की विद्यालय बनाऔं। जेलरलाई हेर्ने सुरक्षाकर्मिहरुलाई दिइनेब खर्चले शिक्षकको सेवा सुविधा र विद्यार्थीलाई छात्रवृत्तिमा खर्च गरौं।
जेलरलाई पाल्ने र तलब दिने खर्चले विकट बस्तिहरु र सामूदायिक विद्यालयको नानिबाबुहरुलाई कुपोषण बाट बचाउन पौष्टिक खानेकुरामा खर्च गरौं।